Zowel ME’s tekeningen als installaties worden gekenmerkt door een onderzoeksmatige aanpak. Gefascineerd door de fysieke structuren van het stadslandschap zoekt zij bijvoorbeeld ‘epicentra’ die worden samengebracht in een tekening. Zij herschikt de coördinaten van een bestaande stad in tekeningen van verschillende afmetingen, waarmee zij haar eigen stadslandschap schept. Het resultaat is een fijnmazig overzicht van de stad met straten die elkaar kruisen, langs elkaar lopen, overlopen in andere straten en van naam veranderen. Door deze tekenwijze ontstaat er samen met het perspectief van de straat een vreemde diepte in de platte, tweedimensionale tekening. Zoals je geheugen ook van onderwerp naar onderwerp vloeit, omwegen maakt, verbindingen legt die er in de eerste plaats niet waren en door een overvloed aan details een onontwarbare knoop kan worden. Dat leidt tot nieuwe herinneringen, nieuwe betekenissen en structuren, en een nieuwe stad.

Voor Kunsteyssen combineert ME haar ruimtelijke werk met tekeningen tot een nieuwe vorm: driedimensionale tekeningen. Op geometrische vormen die als gezwel/uitgroei op de muren zitten en deels het uiterlijk aangenomen hebben van deze achterliggende wand, maakt zij verschillende stadstekeningen. De drager en het onderwerp worden één object; iets dat zowel wil misleiden als verleiden. Mimicry.
 De ‘epicentra’ zijn in dit geval: de stadskern van Alkmaar, het oude Kunsteyssen pand in verhouding tot Overstad, het nieuwe Kunsteyssen pand en de tussengelegen oude Ringers chocoladefabriek. Het zijn tijdsopnames van nu en vroeger, routes in het heden en het verleden tegelijk: zoals herinneringen wedijveren met nieuwe indrukken, die ook weer herinnering worden.

Both ME’s drawings and installations are characterized by a research like approach. Fascinated by physical structures of a city landscape she for instance looks for epicenters and brings these together in a drawing. She rearranges the coordinates of an existing city in the drawings of different sizes, wherein she creates her own cityscape. The result is a finely woven view of the city with streets crossing each other, and flowing into each other, changing from name. By drawing this way, taken with the perspective of the street, a strange kind of depth arises in the flat two-dimensional drawing. Just like your memory can flow from one subject to another, make detours, make cross sections and combinations that in the first place weren’t there, and by the abundance of details become an un-disentangling knot.
For the exhibition in Kunsteyssen ME made a combination of her previous installations and drawings into three dimensional drawings: drawings on geometric forms that exceed the wall like a growth, faintly mimicking the underlying wall.